கடவுளின் சொந்தங்கள் [சிறுகதை].

                      கடவுளின் சொந்தங்கள் [சிறுகதை].

சாலையைக் கடந்து கொண்டிருந்த ஒரு பள்ளிச் சிறுவனை மோதித் தள்ளிவிட்டு, மாயமாய் மறைந்து போனது அந்த வாகனம்.

தூக்கி வீசப்பட்டு, ரத்தக் காயங்களுடன் கிடந்த அந்தச் சிறுவனை மருத்துவமனையில் சேர்த்து, அவனின் அடையாள அட்டையிலிருந்த தொ.பே.எண்ணுக்குத் தகவல் அனுப்பினான் தங்கராசு.

விரைந்து வந்த சிறுவனின் பெற்றோர் மருத்துவரைப் பார்த்துவிட்டு, தங்கராசுவை அணுகினார்கள்.

“பத்து நிமிசம் தாமதம் ஆகியிருந்தா உங்க பிள்ளையைக் காப்பாத்தியிருக்க முடியாதுன்னு டாக்டர் சொன்னார். கடவுளா பார்த்து உங்களை அனுப்பியிருக்கார். ரொம்ப நன்றிங்க” என்று சொல்லி, தங்கராசுவின் இரு கைகளையும் பற்றித் தன் கண்களில் ஒற்றிக் கொண்டார் சிறுவனின் தந்தை.

“கடவுள்தான் என்னை அனுப்பி வெச்சார்னு சொல்றீங்களா?”  -அப்பாவியாய்க் கேட்டான் தங்கராசு.

“ஆமாங்க. நான் நாள் தவறாம கடவுளை வழிபடுறவன். அதுக்குப் பலன் கிடைச்சிருக்கு.”

குரல் தழுதழுக்கச் சொன்னான் தங்கராசு: “நானும்தான் நாள் தவறாம சாமி கும்பிடுறேன். என் ரெண்டு வயசுக் குழந்தை காணாம போயி ரெண்டு வருசம் ஆச்சு. கோயிலுக்குப் போயி சாமி முன்னால நெடுஞ்சாண்கிடையா விழுந்து தினம் தினம் கண்ணீர் விட்டு அழறேன். சாமி கண் திறக்கல. அவருக்கு உங்க மேல ரொம்பப் பிரியம் போலிருக்கு. நீங்க சொன்னா கேட்பாரு. தயவு பண்ணி என் புள்ளயைக் கண்டுபிடிச்சிக் கொடுக்கச் சொல்லுங்க ஐயா”.

என்ன சொல்வதென்று புரியாமல் பேந்தப் பேந்த விழித்தார் சிறுவனின் தந்தை!

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

                                         மன்னிப்பு வேண்டல்.

திறந்த வீட்டில், தெருத் தெருவாய்த் திரியும் 'வெறி’ பிடித்த சொறி நாய் புகுந்தது போல, ஒரு ’இழிபிறவி’ அடிக்கடி என் வலைப்பதிவில் நுழைந்து ஆபாசமாக எழுதித் தொல்லை கொடுக்கிறான்.

எனவே, தற்காலிகமாக, என் பதிவுகளுக்கு ’மறுமொழி’ இடுவதைத் தடை செய்திருக்கிறேன்.

நண்பர்களே, மன்னியுங்கள்.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^