“..... கடவுளைக் கற்பித்தவன் முட்டாள்; பரப்பியவன் அயோக்கியன்; வணங்குகிறவன் காட்டுமிராண்டி .....” என்றார் பெரியார்.
“கடவுளைக் கற்பித்தவனும், பரப்புகிறவனும் வணங்குகிறவனும் முட்டாள்கள்” என்று சொல்லியிருந்தாலே போதுமே. எதற்காக மூன்று வேறு வேறு சொற்களை அவர் கையாண்டார்?
அறிவு இருந்தும்... சிந்திக்கத் தெரிந்திருந்தும்.....
உரிய ஆதாரங்கள் இல்லாமல்[கடவுளின் இருப்பு குறித்த ஆய்வுரைகளை வாசித்தறியலாம்] கடவுள் என்று ஒருவர் இருப்பதாகக் கற்பனை செய்தவ[னை]ர்களை ‘முட்டாள்’ என்றார் பெரியார்[சிந்திப்பதற்கான அறிவு இருந்தும் அதை முழுமையாக/முறையாகப் பயன்படுத்தாததால் அவ[ன்]ர்கள் ‘முட்டாள்[கள்]’ ஆனா[ன்]ர்கள்].
அறிவு இருந்தும், கடவுள் இருப்பதற்கான ஆதாரங்கள் இல்லை என்பது தெரிந்திருந்தும்.....
கடவுள் நம்பிக்கையைப் பரப்பி, முட்டாள்களின் எண்ணிக்கையை அதிகரிப்பதன் மூலம் பயன் பெறத் திட்டமிட்ட சுயநலமிகளை ‘அயோக்கியர்கள்’ என்றார்[அவர்கள் யார் என்பது கொஞ்சம் சிந்தித்தாலே புரியும்].
அறிவு இருந்தும் சிந்திக்கத் தெரியாமல்.....
கடவுளை வணங்குகிறவர்களைக்[பெரும்பான்மையினர்] காட்டுமிராண்டிகள் என்றார்.
திட்டமிட்டுச் செயல்படும் அயோக்கியர்களைத் திருத்த முடியாது.
முட்டாள்களையும், காட்டுமிராண்டிகளையும் முயன்றால் திருத்தலாம். திருத்த வேண்டும் என்னும் பேராசையால்தான்.....
“கடவுள் இல்லை; இல்லவே இல்லை
கடவுளைக் கற்பித்தவன் முட்டாள்
பரப்பியவன் அயோக்கியன்
நம்புகிறவன் காட்டுமிராண்டி
கடவுள் இல்லை; இல்லவே இல்லை”
என்று கடைசி மூச்சுவரை மூத்திரப் பை சுமந்து திரிந்தவாறு முழக்கமிட்டுத் தமிழர்களுக்கு விழிப்புணர்வு ஊட்டினார் ஈ.வெ.ராமசாமி என்னும் பெரியார்.