கலக்கும் ‘காமக் கிழவன்’ பாலகுமாரன்!!!

இளமையும் அழகும் உள்ள ஆணும் பெண்ணும் காமம் கொள்வது இயல்பு. அதைப் பக்குவமாய்த் தம்முள் பகிர்ந்து இன்புறுவது ஒரு கலை. எழுபது வயதுக் கிழவன்ர் பாலகுமாரனுக்கு இது ‘கைவந்த கலை’ என்பதை இந்த வாரக் குமுதம்[லைஃப் 31.05.2017] உறுதிப்படுத்தியது.

‘கண்ணே, வண்ணப் பசுங்கிளியே!’ தொடர்கதையின் நாயகன் கார்த்திகேயனும் நாயகி பானுமதியும் மாமல்லபுரம் கடற்கரைச் சாலையிலுள்ள ஒரு விடுதியில் தங்குகிறார்கள்.

சற்று நேர உரையாடலுக்குப் பிறகு.....

#அவன் மேல் பாய்ந்து அவனை முத்தமிட்டாள் அவள். அவன் இறுக்கிக்கொண்டான். இறுக அணைத்த நிலையில் இரண்டுபேரும் வராண்டாவில் உருண்டார்கள்; மெல்ல எழுந்து மணல் தட்டினார்கள்[வராண்டாவில் ஏது மணல்? ‘தூசு தட்டினார்கள்’?].

அவள் நைட்டியை அவிழ்த்து உதறினாள்; உள்ளுக்குள் போனாள்; கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டாள். இடுப்பில் மட்டும் அவளுக்கு ஆடை இருந்தது.

“கண்கள் இரண்டும் விடிவிளக்காக...கட்டழகு மட்டும் வெட்ட வெளியாக...” அவன் பாடினான். அவள் நாணமின்றி அவனைப் பார்த்துச் சிரித்துக்கொண்டிருந்தாள்.

அந்த இரவு நேரத்தில் பூவில் வண்டு கூடிற்று; நிறைவுடன் சுற்றிச் சுற்றி வந்து முகர்ந்தது; தேன் உறிஞ்சியது; பூக்குள் சரசரத்து இறங்கியது; மகரங்களைத் தேய்த்து அனுபவித்தது.

பூ சிலிர்த்தது; வண்டை நெருக்கிக்கொண்டது.

திணறி வெளியே வந்த வண்டு மறுபடியும் சுற்றியது. 

உலகத்தில் எல்லாக் கூடல்களும் இப்படி ஸ்பரிசகந்தமாகத்தான் நடைபெறுகின்றன. வாசனை முகர்வும் உரசலும்தான் கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்துகின்றன. மகரந்தச் சேர்க்கை என்பது அப்படித்தான் நடைபெறுகிறது#

‘விடிகாலை எழுந்து கடற்கரைப் பக்கம் நடந்தார்கள்...’ என்று கதையைத் தொடர்ந்து படித்தபோது..... 

‘சங்ககாலத்துத் தலைவனும் தலைவியும் இரண்டறக் கலந்து இன்பம் துய்த்த பிறகு[ஆளை விட்டால் போதும் என்று ஓட்டம் பிடிக்காமல்], தலைவியின் நெகிழ்ந்து கலைந்த ஆடை அணிகலன்களைத் திருத்துவதோடு, “உன்னை[இனியும்]ப் பிரியேன்” என்று அவளை அவன் தேற்றும் காட்சி நினைவுக்கு வந்தது.

இனி,  கதை.....

சூரியன் உதிக்கும்போது திரும்ப வந்தார்கள். சுடுநீர் இறங்குகிற ஷவரில் ஆனந்தமாகக் குளித்தார்கள்.

அவன், அவள் தலையை உதறித் துடைத்து டிரையர் போட்டு ஆற்றினான்; புசுபுசு தலைமயிரை ரப்பர் பேண்ட் போட்டு இறுக்கினான்.....

.....அடுத்த நாள் இரவும் ஆட்டமான ஆட்டம் ஆடினார்கள்; கூடினார்கள்; வெட்கம் விட்டார்கள்; நுரைக்க நுரைக்கக்[கிழவன்ர்ஆபாசத்தின் எல்லையைத் தொட்டுவிட்டான்ர்!!! இன்னொரு இடம்: ‘வெட்கமின்றிக் கால்களைப்.....’.....வேண்டாம். பத்திரிகை வாங்கி நீங்களே படித்துக்கொள்ளுங்கள்] கூடிவிட்டுக் களைத்துப் படுத்தார்கள்.

வேர்த்த அவன் உடம்பை அவள் ஈர டவலால் துடைத்தாள்; முகத்தைச் சுத்தம் செய்தாள்; தலையைக் கோதினாள்’ என்றெழுதி, புணர்ச்சிக்குப் பின்னரான பெண்ணின் பாசப்பொழிவைக் காட்சிப்படுத்தியிருப்பது நன்று. 

அவளின் ‘பரவச நிலை’ பற்றிய  வர்ணனை, இந்தக் கதாசிரியரின் எழுத்தாற்றலை வெகுவாகச் சிலாகிக்க வைக்கிறது. படியுங்கள்....

‘அவளுக்கு, தன்னை நிலவிலே உட்காரவைத்துத் தொட்டில் ஆட்டியது போல உணர்ந்தாள். உடம்பு, சூட்டிலும் குளுமையிலும் தவித்தது. அடிவயிறு சுட்டது. கழுத்து சில்லிட்டது. உதடுகள் இதழ்களுக்குக் கேவின[’கேவின’...எத்தனை அருமையான சொல்லாட்சி!]......

இது, வழக்கமான வெறும் காதல்கதைதான் என்றாலும், கிளுகிளுக்க வைக்கும் உரையாடல் மூலம் இளசுகளை எழுத்தாளர் கட்டிப்போடுகிறார் என்பது உண்மைதான்.

இந்த எழுபதைத் தாண்டிய[வயது 79 ஆகவும் இருக்கலாம்] கிழவனுருக்கு ‘எழுத்துச் சித்தர்’ என்பதைக் காட்டிலும் ‘காமக் கிழவன்ர் என்னும் பட்டமே பொருத்தமானது என்பது என் எண்ணம்.

வாழ்க ‘காமக் கிழவன்ர் பாலகுமாரன்!

===============================================================================

குமுதத்தை  இப்போதெல்லாம் நான் விரும்பி வாங்குவதில்லை.  இந்தக் கதையை வாசிப்பதில் தாமதம் ஏற்பட்டதற்கு இதுவே காரணம்.