மனிதரின் செல்களில் 23 ஜோடி குரோமோசோம்கள் உள்ளன என்கிறார்கள். இந்தக் குரோமோசோம்களை ஒரு குழாய் என்று வைத்துக்கொண்டால், இதன் இரு முனைகளிலும் உள்ள மூடியின் பெயர் 'டெலோமீர்(telomeres)'.
அந்த முனைகள் ஒன்றுடன் ஒன்று நுனியில் ஒட்டிவிடாமல்[அவ்வாறு ஒட்டிவிடும்போதுதான் உடல் குறைபாடுகளுடன் சந்ததிகள் பிறப்பது போன்றவை நடக்கின்றன] தடுக்கிறது இந்த 'டெலோமீர்'.
செல்கள் இரண்டாகப் பிரியும்போது குரோமோசோம்களும் பிரியும். அவ்வாறு பிரியும்போது குரோமோசோம்களின் நீளம் குறையாதவாறு பார்த்துக் கொள்வதும் டெலோமீரின் வேலைதான்.
அதே நேரத்தில் குரோமோசோம்கள் ஒவ்வொரு முறையும் இரண்டாகப் பிரியும்போதும் இந்த டெலோமீர்களின் நீளம் குறைந்துகொண்டே வரும் என்பது அறியத்தக்கது.
இதை அடிப்படையாகக் கொண்டு, இந்தியப் பெருங்கடலில் உள்ள ஷெசல்ஸ் நாட்டுக்கு அருகே Cousin Island என்ற தீவில் வசிக்கும் warbler ரகப் பறவைகளை வைத்து இங்கிலாந்தின் 'நார்விச்' பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த பேராசிரியர் 'டேவிட் ரிட்சர்சன்' தலைமையிலான குழு ஓர் ஆராய்ச்சியை மேற்கொண்டது.
இந்தப் பறவைகளின் குரோமோசோம்களை ஆய்வு செய்ததில், அதில் எந்தப் பறவையின் டெலோமீரின் நீளம் மிக மிகக் குறைவாக இருந்ததோ அது விரைவில் இறந்து போனது தெரியவந்தது.
வழக்கமாக, ஷெசல்ஸ் நாட்டு 'வார்ப்ளர்' பறவைகள் 17 ஆண்டுகள்கூட உயிர் வாழ்வதுண்டு. இந்தப் பறவைகளின் டெலோமீர்களை ஆராய்ந்ததில் அவற்றின் நீளம் குறையக் குறைய அவற்றின் வாழ்நாளும் குறைந்துகொண்டே வருவது நீண்ட ஆராய்ச்சியில் உறுதியானது.
ஆக, வயது ஆக ஆக 'டெலோமீர்கள்' சேதமடைவதும், இதன் தொடர்ச்சியாகக் குரோமோசோம்களும் சேதமடைந்து இறுதியில் 'டிஎன்ஏ'க்களே சேதமடைவதும் இந்த ஆராய்ச்சிகளின் மூலம் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
==========================================================================
ஆதாரம்: tamil.oneindia.com